Met de kinderwagen in de trein, niet voor herhaling vatbaar NS! Okay, ik ben geen echte trein reiziger dat moet ik toegeven. Maar ik wil wel even zeggen dat de "oude gele" treinen niet baby vriendelijk is. En niet alleen baby- vriendelijk ook niet voor immobiele mensen. Je komt zonder hulp de trein niet in of uit. Aan het begin ging het nog goed, dat de meeste mensen wel hulp aanbieden.
Weer even terug te komen op mijn dag, dat verklaard ook weer een beetje mijn frustraties. Ik ging even naar Zaandam en later weer terug, en stapte dus in de verkeerde trein; 'Daaaahaaaaaaaaaaaaaagggg Haltuhhhhhhhhh, waar ik uit moest stappen'. Hij reed de mijne zo voorbij, niet opgelet dus. Dat wisten jullie misschien nog niet, maar af en toe heb ik mijn hoofd er niet bij. Waar die wel is, ik heb echt geen flauw idee! Ik hoop toch echt dat het gouw terug komt, want sinds de geboorte van Moos ben ik erg klungelig en vergeetachtig. En dat zit ook wel een beetje in me, maar nu nog even velen malen erger.
"De trein was dus een paar haltes verder gestopt, en toevallig heb ik daar een vriendin wonen. Dus heb er gelijk maar gebruik van gemaakt, om haar te bezoeken".
En toen moest ik weer terug; Sh*t weer een gele trein met een hoge opstap! Waar zijn al die nieuwe treinen gebleven als ik die nodig heb? Gelukkig was er weer een attente jongeman die mij hielp om met de wagen in de trein te komen. En toen gebeurde het, de overstap en ik moest er uit. De lieve vrouw naast mij, waar ik mee als enige in de trein zat kon mij niet helpen. Ze had het in haar rug vertelde ze. Heel leuk mevrouw, maar nou kom ik de trein niet uit. En dan heb je alleen nog de conducteur; Nee! riep hij gelijk, ik mag niet helpen. Uhm, okay Grr$@!*Eik#*el! Daar sta je dan met je kinderwagen en je ventje van 15 weken die lekker ligt te slapen en gelukkig niks door heeft. Gelukkig liep er een jonge meid langs, die kon helpen. Nadat ik even zielig om me heen zat te kijken wie mij misschien kon helpen.
Bij de volgende trein knapte ik want het was weer een trein met hoge opstap. Ik voelde mij zo bezwaard om weer iemand aan te spreken om te helpen. Er liep een jonge knappe conducteur langs, die mij dus zag klungelen om erin te komen. Voordat hij al wat kon zeggen, riep ik; dat ik al wist dat jullie niet mogen helpen. Dat is niet waar zei de conducteur, natuurlijk mogen wij helpen. En bij de volgende stop kwam hij netjes terug om mij eruit te helpen. Dank u, vriendelijke conducteur!
Dat was mijn trein reis verhaal. Ik ga nooit meer 'alleen' met de wandelwagen in de trein. Ik was dus net de verkeerde conducteur tegen gekomen. Zeker, zonder kinderen of kleinkinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten