Bijna 10 maanden, tijd om de wubbanub speen weg te doen.

Moos is nu 10 maanden, en wij vonden het tijd om te stoppen met zijn fopspeen. Zoals jullie al eerder hadden gelezen, heeft/ had Moos een Wubbanub speen. De wubbanub speen is bedoeld tot en met 6 maanden, wil je de speen langer gebruiken dan is dat op eigen risico. Ik ben een tijd op zoek geweest, wat je na die 6 maanden dan moet doen. Maar helaas zonder resultaat, wat nu? Ik had gelezen dat na 6 maanden de zuigbehoefte af neemt van de baby. Dit zal hoogstwaarschijnlijk een reden zijn waarom de wubbanub speen maar tot 6 maanden is. Wij hadden bij 6 maanden ervoor gekozen om de speen alleen met slapen te geven. En definitief te stoppen met de speen bij 9 maanden na de vakantie. Maar toen kwamen er ongeveer 4 tandjes in een keer om de hoek kijken. En zo hadden we keer op keer een reden om het uit te stellen. Vanaf 9 maanden word het een gewoonte dat hij de speen heeft. Moos is morgen om precies te zijn 10 maanden, dus weg ermee!

Dit is onze keuze dat wij met de speen stoppen. Onze gedachten erachter is, straks word het nog moeilijker om te stoppen. Daarnaast zijn we van mening dat een speen geen troost hoeft te zijn of nodig is voor het slapen. Een baby huilt niet zomaar en mag soms ook even huilen. Zonder dat het gelijk gestopt word met de speen. Daarnaast het toepassen van regelmaat, rust en reinheid hopen we al een hoop mee te bereiken. Dit blog bericht is geschreven uit eigen ervaring en mening. Dat neemt niet weg dat ik een ander mening niet accepteert en dat het zo moet. Ieder zijn eigen keuze en vrij in het volgen van zijn eigen moeder of vader instinct. 

Afgelopen maandag vanuit mijn nachtdienst had ik het besluit genomen dat we er mee gaan beginnen. Mijn vriend was een paar dagen vrij en ik had avonddienst en was verder ook vrij. Zo konden we elkaar steunen en elkaar afwisselen als we het niet meer trekken. Want mijn verwachting was dat het wel eens pittig kon gaan worden. Ongeveer 2 dagen en dan zal het wel klaar zijn. Helaas dat had ik dus mis, we zijn nu 5 dagen verder. 

Overdag blijft het een vrolijk en tevreden baby. Zijn we onderweg dan valt Moos in slaap in de auto of in de kinderwagen. Dat plannen we precies zo in, wanneer hij het slaapje ook nodig heeft. Maar we zijn natuurlijk niet altijd onderweg. En thuis willen we zijn slaapjes in zijn eigen bed. Maar zodra hij maar in de buurt van zijn bed komt begint het 'drama' gehuil. Eerder deed Moos dit ook wel eens, en dan gaven we de speen. Hij werd midden nacht regelmatig wakker. En dan gaven wij weer de speen, en sliep dan gelijk weer verder. En nu kon dat dus niet, wat nu?

We hebben al onze vaste 'naar bed breng ritueel' dat mocht al niet helpen. De verzorging verplaatsen na zijn laatste fles, zodat hij moe word mocht niet helpen. Alles en iedereen uitgebreid gedag zeggen beneden en boven mocht niet helpen. Eerst even wiegen met een mooi gezang of geneurie van mij mocht niet helpen. Misschien vind hij mij wel vals zingen? Het schijnt dat je baby, mama's gezang altijd wel mooi vind dusss. Toch in bed leggen en troosten door te aaien over zijn bolletje, mocht niet helpen. Gewoon laten huilen maximaal 10 minuten mocht al helemaal niet helpen. Serieus, hij gaat gillen en alleen maar harder huilen en schreeuwen. 

Ik ga eerlijk toegeven wat er allemaal door ons heen ging. Dat het niet gaat zoals jij wilt. Geeft een irritatie, woede, onzekerheid wat door merg en been gaat. Mijn vriend belde op dag 4 opgegeven moment woest op, toen ik aan het werk was. Hij was al uren bezig om Moos stil te krijgen. Elke keer viel hij in slaap in zijn armen en in bed begon alles weer opnieuw. Hij riep door de telefoon; Waar is die kl#te speen, ik geef het op!? En dan baal je even, want ik kon even niks doen, naast alleen meer begrip te tonen. We hebben het geprobeerd en dit was blijkbaar de grens. Natuurlijk had ik een back-up speen thuis liggen. En toen wou Moos de speen niet, einde! Nu slaapt Moos elke nacht bij ons in bed en overdag in de kinderwagen. Hij slaapt overigens, bij ons in bed de hele nacht door!? Ik ben toch even gaan speuren op het internet. Of Moos niet toevallig nu een 'sprongetje' maakt?

En ja hoor, als ik het 'Oei ik groei' boek moet geloven. Kondigt er weer een sprongetje aan. Zal dit er dan mee te maken hebben? Hieronder een klein stukje uit het boek: Oei ik groei! 

"Hij merkt dat zijn wereld ander is dan hij dacht, dat hij hem anders beleeft dan hij gewend is. Hij merkt dat hij dingen ziet, hoort, ruikt, proeft en voelt die onbekend voor hem zijn. Hij raakt daardoor van slag en klamt zich zo goed als hij kan vast aan de meest vertrouwde plek die hij kent: papa en mama."

In mijn volgend blog bericht, ga ik wat meer vertellen over het naar bed brengen en hoe verder. Het is niet de bedoeling dat hij uiteindelijk voor altijd in ons bed slaapt. Dat het nu even gebeurt, en misschien nodig heeft is natuurlijk geen probleem of ramp. Toch wil ik meer aandacht besteden aan het naar bed brengen. Zodat hij uiteindelijk tevreden gaat slapen en vertrouwen krijgt in zijn kamertje en omgeving. Ik denk persoonlijk dat het nu niet alleen maar om de speen gaat. 

Conclusie:

Ik was blij dat ik hier niet alleen voor stond. En samen met mijn vriend dit kon ondernemen. Ik vind het zwaarder dan ik had verwacht. Zo zwaar dat ik soms twijfel aan onze keuze. Waarom doen wij nou de speen weg? Als hij er nou fijn mee slaapt, moeten we de speen toch niet afpakken. Wat zijn wij eigenlijk egoïstische bezig!? Tja.... Wat ik dus mee wil geven. Als je besluit om de speen weg te doen, sta er 1000% samen achter! Doe het anders niet, want als je toegeeft raakt je kleine alleen maar in de war. Plan het in een rustige periode van jullie beiden. En heel belangrijk, zorg dat je uitgerust bent. En doe het NIET gelijk achter een nachtdienst. En als laatste blijf praten met je partner. En geef elkaar steun en begrip wanneer een van jullie heel erg gefrustreerd is. Dit klinkt allemaal ernstig he? Dat is het ook serieus, want ze geven niet zomaar even toe. ;)

Liefs,

mama van moos

BewarenBewaren