De bevalling

Op 10 November moesten we voor CTG, omdat twee dagen daarvoor mijn vliezen waren gebroken. Dit was een extra controle om te kijken of het goed gaat met de baby en zijn hartje. Daarna mocht ik weer naar huis. 

Die hele dag had ik al weeën van 8 minuten. Ik dacht dat ik wel mocht blijven in het ziekenhuis, omdat het naar mijn idee wel ging komen. Op 8 November begonnen de voorweeën al, om het halfuur ongeveer. Dus je kan je voorstellen dat ik na een paar gebroken nachten er wel klaar mee was. Ik en mijn vriend gingen dus na de CTG weer naar huis, want ik kon nog praten en lopen. Dat was wat ze zeiden in het ziekenhuis. 

Ik dacht: “jullie zijn niet wijs”. Haha. Achteraf begreep ik wat zij bedoelden, want ik weet nu wat echte weeën en persweeën zijn! 

Na een lange onrustige nacht met weeën elke 4 a 5 minuten.Toch maar even bellen, en mocht gelukkig komen! Halleluja! Ik dacht dat bevalling niet lang meer zou gebeuren. Maar helaas had een paar uur later pas 3cm ontsluiting. Ik kan je vertellen; dat was een behoorlijke domper!

Ik had continue een band om mijn buik om het hartje van de baby in de gaten te houden. Deze band had ik omdat ik “medisch” was geworden nadat mijn vliezen al eerder waren gebroken. Dat vond ik wel vervelend want je hebt toch minder ruimte om te bewegen. Alhoewel ik niet echt actief kon bewegen. Ik wist eigenlijk ook niet welke houding ik moest aannemen. Ik moest het zelf doen, en mijn partner kon ook niet meer doen dan aanwezig zijn. En af en toe een lief woordje uit te spreken. =) En toen had ik opeens een behoorlijke persdrang. 

Wow, er gebeurd iets in je lichaam waar je totaal geen controle over hebt. Wat ik wel wist, dat de bevalling ging beginnen.

Op 11 November in de avond werd Moos geboren na 1.5uur tijd. Het had eerder gekund, maar de persweeën kwamen zo dicht op elkaar dat zijn hartje ging dalen. Persen, buikademen, blazen, persen...etc. Ik kan je vertellen, ik was behoorlijk schoor de volgende dag.

Een mooi glimmend glibberig klein ventje,word op je buik/ borst gelegd.

Niet te beschrijven, zo mooi, dat moment.

Soms zou ik wel even terug willen, naar dat moment. Het is alsof de wereld even niet meer draait en de klok even niet meer tikt en alle mensen even stil staan. Terwijl ik als mama oog in oog lig met mijn zoon, mijn kind.